του Χριστόφορου (mail: xri_pap στο yahoo τελεία gr)
Μία κιθάρα, ένας μπαγλαμάς και ο Γιάννης Αγγελάκας σε μια δίωρη συναυλία στο Fuzz!
Χθες το βράδυ, με εκλεκτή παρέα πήγαμε να ακούσουμε τον Γιάννη Αγγελάκα. Ήταν η πρώτη φορά που βρεθήκαμε στο Fuzz, το οποίο είναι πολύ ωραίος συναυλιακός χώρος, κλάσεις ανώτερος του Gagarin. Η ακουστική του, για «ροκ» συναυλία, ήταν πολύ καλή, ο εξαερισμός απίστευτος, εύκολα προσβάσιμο (Πειραιώς και Χαμοστέρνας) και με σχετικά εύκολο παρκάρισμα.
Η συναυλία ξεκίνησε κατά τις 10 παρά και κράτησε σκάρτες δυο ώρες, γιατί όπως είπε και ο Γιάνναρος «έχουμε και μια ηλίκια, δεν είμαστε τριαντάρηδες»! Στο δύωρο έπαιξε αρχικά τα πιο γνωστά από Επισκέπτες και ευρύτερα αυτόνομες δισκογραφικές δουλειές του, όπως το Από εδώ και πάνω, Αιρετικό, Σιγά μην κλάψω, ο Χαμένος τα παίρνει όλα. Προς το τέλος, έπαιξε, ή καλύτερα διασκεύασε, Τρύπες. Από τα πιο γνωστά Ακούω την αγάπη, Γιορτή και Δεν χωράς πουθενά, έως τα πιο ψαγμένα Θα ανατέλλω και Νιώθω τυχερός, ενώ έκλεισε με το Όλα είναι δρόμος.
Ο ήχος ήταν εκπληκτικός, όπως ακριβώς αρμόζει στον τραγουδιστή της κορυφαίας ελληνικής ροκ μπάντας. Ο Στάθης Αραμπατζής στην ακουστική κιθάρα ακολουθούσε ομαλά και ο Ντίνος Σαδίκης στο μπαγλαμαδάκι και την ακουστική κιθάρα… απλά έπαιζε παππάδες! «Περίεργη» στιγμή της βραδιάς όταν έπαιξε το τραγούδι-φόρος τιμής στον Μάρκο Βαμβακάρη Αντιλαλούν δυο φυλακές, ενώ η πιο εντυπωσιακή ήταν το κάτι σαν slapping που έκανε ο Σαδίκης στο Χορό!
Γενικά οι συναυλίες του Αγγελάκα είναι… γιορτές και η συγκεκριμένη δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση! Στην παρέα έπαιζαν τρία μισόλιτρα τσίπουρα, ένα εμφιαλωμένο με ετικέτα Μπελλάς, όνομα και πράγμα, ένα πολύ καλό σπιτικό από τη Θεσσαλία (γεια σου Νίκο!) και ένα εκπληκτικό με γλυκάνισο από την Κοζάνη (γεια σου Βάλια!). Μάλιστα αν ο αγαπητός ιδιοκτήτης του blog kymaios δεν ήταν τόσο τσίπης θα είχαμε ένα ακόμα τσίπουρο Τσιλιλή. Τέσπα, κάτι τα τσίπουρα, κάτι οι μπάφοι που σκάσαν στις διπλανές παρέες ήδη από τις πρώτες νότες που γρατζούνισε ο Σαδίκης, το αποτέλεσμα ήταν ορισμένα μέλη της εθνικής ομάδας παπαρολογίας να αναλύουν σε ένα καμένο ροκάδικο στις 3 το πρωί την ανθρωπολογία και αρχιτεκτονική των πόλεων του Βιετνάμ!!!
Υ.Γ. 1
Υ.Γ.2Μία κιθάρα, ένας μπαγλαμάς και ο Γιάννης Αγγελάκας σε μια δίωρη συναυλία στο Fuzz!
Χθες το βράδυ, με εκλεκτή παρέα πήγαμε να ακούσουμε τον Γιάννη Αγγελάκα. Ήταν η πρώτη φορά που βρεθήκαμε στο Fuzz, το οποίο είναι πολύ ωραίος συναυλιακός χώρος, κλάσεις ανώτερος του Gagarin. Η ακουστική του, για «ροκ» συναυλία, ήταν πολύ καλή, ο εξαερισμός απίστευτος, εύκολα προσβάσιμο (Πειραιώς και Χαμοστέρνας) και με σχετικά εύκολο παρκάρισμα.
Η συναυλία ξεκίνησε κατά τις 10 παρά και κράτησε σκάρτες δυο ώρες, γιατί όπως είπε και ο Γιάνναρος «έχουμε και μια ηλίκια, δεν είμαστε τριαντάρηδες»! Στο δύωρο έπαιξε αρχικά τα πιο γνωστά από Επισκέπτες και ευρύτερα αυτόνομες δισκογραφικές δουλειές του, όπως το Από εδώ και πάνω, Αιρετικό, Σιγά μην κλάψω, ο Χαμένος τα παίρνει όλα. Προς το τέλος, έπαιξε, ή καλύτερα διασκεύασε, Τρύπες. Από τα πιο γνωστά Ακούω την αγάπη, Γιορτή και Δεν χωράς πουθενά, έως τα πιο ψαγμένα Θα ανατέλλω και Νιώθω τυχερός, ενώ έκλεισε με το Όλα είναι δρόμος.
Ο ήχος ήταν εκπληκτικός, όπως ακριβώς αρμόζει στον τραγουδιστή της κορυφαίας ελληνικής ροκ μπάντας. Ο Στάθης Αραμπατζής στην ακουστική κιθάρα ακολουθούσε ομαλά και ο Ντίνος Σαδίκης στο μπαγλαμαδάκι και την ακουστική κιθάρα… απλά έπαιζε παππάδες! «Περίεργη» στιγμή της βραδιάς όταν έπαιξε το τραγούδι-φόρος τιμής στον Μάρκο Βαμβακάρη Αντιλαλούν δυο φυλακές, ενώ η πιο εντυπωσιακή ήταν το κάτι σαν slapping που έκανε ο Σαδίκης στο Χορό!
Γενικά οι συναυλίες του Αγγελάκα είναι… γιορτές και η συγκεκριμένη δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση! Στην παρέα έπαιζαν τρία μισόλιτρα τσίπουρα, ένα εμφιαλωμένο με ετικέτα Μπελλάς, όνομα και πράγμα, ένα πολύ καλό σπιτικό από τη Θεσσαλία (γεια σου Νίκο!) και ένα εκπληκτικό με γλυκάνισο από την Κοζάνη (γεια σου Βάλια!). Μάλιστα αν ο αγαπητός ιδιοκτήτης του blog kymaios δεν ήταν τόσο τσίπης θα είχαμε ένα ακόμα τσίπουρο Τσιλιλή. Τέσπα, κάτι τα τσίπουρα, κάτι οι μπάφοι που σκάσαν στις διπλανές παρέες ήδη από τις πρώτες νότες που γρατζούνισε ο Σαδίκης, το αποτέλεσμα ήταν ορισμένα μέλη της εθνικής ομάδας παπαρολογίας να αναλύουν σε ένα καμένο ροκάδικο στις 3 το πρωί την ανθρωπολογία και αρχιτεκτονική των πόλεων του Βιετνάμ!!!
Υ.Γ. 1
"Ακούω τις θάλασσες
και τα ποτάμια σου
Ακούω το γέλιο σου
ακούω το κλάμα σου
Τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου
Τις πολιτείες και τους ανθρώπους
που ταξιδεύουν κάτω απ' το δέρμα σου
Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα"
