Λένε ότι ο «παλιός ελληνικός κινηματογράφος» ήταν γεμάτος μεγάλους ηθοποιούς. Διαφωνώ. Ήταν γεμάτος μεγάλους καρατερίστες και είχε ελάχιστους ηθοποιούς. Ο Κωνσταντάρας ήταν ο μεσήλικας γκομενιάρης λεφτάς. Ο Ρίζος το κοντό αλάνι. Ο Σταυρίδης ένα απομεινάρι της αστικής τάξης της Αθήνας του 30, κανείς δεν το θυμάται νέο! Η Βουγιουκλάκη ήταν η ξανθιά γατούλα που έψαχνε τον πολλά βαρύ άντρα και συνήθως τον έβρισκε στο πρόσωπο του Παπαμιχαήλ. Η Βασιλειάδου ήταν η αιωνίως άσχημη θεία ή πεθερά. Ο Χατζηχρήστος πάντα έπαιζε τον χωριάτη που από λάθος έμπλεκε με καταστάσεις που τον ξεπερνούσαν.
Σχεδόν όλες οι μορφές του ελληνικού κινηματογράφου είχαν βρει ένα ρόλο που τους ταίριαζε και με μικρές παραλλαγές αυτόν υποκρινόντουσαν σε κάθε ταινία. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τον Μπάρκουλη να παίζει τον ρόλο του Φωτόπουλου στην κάλπικη λίρα και να φωνάζει «αόμματος» ή τον Βουτσά να ντουμπλάρει τον Ηλιόπουλο στο Δράκο.
Ένας από τους ελάχιστους με τεράστιο υποκριτικό ρεπερτόριο και μεγάλο εύρος επιτυχημένων ρόλων ήταν ο Θανάσης Βέγγος. Και αν στο συλλογικό ασυνείδητο έχει καταγραφεί ως ακούραστος τρεχαλατζής, η κορυφαία του στιγμή ήταν ως θηροφύλακας στο «Όλα είναι δρόμος» του Παντελή Βούλγαρη.
Σχεδόν όλες οι μορφές του ελληνικού κινηματογράφου είχαν βρει ένα ρόλο που τους ταίριαζε και με μικρές παραλλαγές αυτόν υποκρινόντουσαν σε κάθε ταινία. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τον Μπάρκουλη να παίζει τον ρόλο του Φωτόπουλου στην κάλπικη λίρα και να φωνάζει «αόμματος» ή τον Βουτσά να ντουμπλάρει τον Ηλιόπουλο στο Δράκο.
Ένας από τους ελάχιστους με τεράστιο υποκριτικό ρεπερτόριο και μεγάλο εύρος επιτυχημένων ρόλων ήταν ο Θανάσης Βέγγος. Και αν στο συλλογικό ασυνείδητο έχει καταγραφεί ως ακούραστος τρεχαλατζής, η κορυφαία του στιγμή ήταν ως θηροφύλακας στο «Όλα είναι δρόμος» του Παντελή Βούλγαρη.
Όλα είναι δρόμος