Η απεργία της προηγούμενης Τετάρτης θα μείνει ιστορική για δυο παραμέτρους: τις σφοδρότατες συγκρούσεις που έγιναν στο Σύνταγμα και στους γύρω δρόμους, καθώς και την πλήρη διαστρέβλωση των όσων γίνονταν από τα ΜΜΕ.
Προσπάθησα να κατέβω στο Σύνταγμα γύρω στις 2 (και όχι πιο νωρίς, καθώς ορισμένοι κλάδοι δεν μπορούν να απεργήσουν!) και ήταν αδύνατον. Περιμετρικά του Συντάγματος υπήρχαν διμοιρίες των ΜΑΤ που εμπόδιζαν τον κόσμο να φτάσει εκεί. Το σκηνικό ίδιο στο πάνω μέρος των Ακαδημίας, Πανεπιστημίου, Σταδίου, Ερμού. Οι μπάτσοι να πετάνε απίστευτες ποσότητες δακρυγόνων και να εφαρμούν προς τον κόσμο με φοβερή λύσσα. Από την άλλη πλευρά, ο κόσμος να σπάει στα στενά, αλλά μετά από λίγα λεπτά να ξαναμαζεύεται απαιτώντας να φύγουν τα ΜΑΤ, ώστε να προχωρήσει προς την πλατεία.
Όπου ο «κόσμος» αποτελούνταν από πολίτες όλων των ηλικιών, με κέντρο βάρους τα δεύτερα -άντα ή τα πρώτα -ήντα. Φαίνεται, είχαν δοθεί εντολές από ψηλά να μην φτάσει όλη η πορεία στο Σύνταγμα, καθώς η εικόνα που έπρεπε να έχουν τα διεθνή ΜΜΕ ήταν αυτή των τριών χιλιάδων διαφωνούντων και όχι των πολλών δεκάδων χιλιάδων που είχαν αποκλειστεί στους γύρω δρόμους. Κάποια στιγμή λίγο πριν την τελική ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και ενώ από το Σύνταγμα μας τηλεφωνούσαν γνωστοί και μας ενημέρωναν για τις άπειρες ποσότητες χημικών που έπεφταν, τις πέτρες και τα μάρμαρα που πέταγαν τα ΜΑΤ, καθώς και τον τριψήφιο αριθμό τραυματιών, συνειδητοποιήσαμε ότι τελικά όχι μόνο δεν θα μας άφηναν να πάμε Σύνταγμα, αλλά και στόχος τους ήταν να διαλύσουν την όποια συγκέντρωση γινόταν.
Σε εκείνο το σημείο είδα την «αγανάκτηση» του κόσμου να μετατρέπεται σε οργή. Παππούδες με αντιασφυξιογόνες μάσκες και γιαγιάδες με μαλόξ στο πρόσωπο, βοηθούσαν 15χρονους να σύρουν γλάστρες ή κάδους στο κέντρο του δρόμου και να δημιουργούν ένα υποτυπώδες οδόφραγμα για τα ΜΑΤ και τους δολοφόνους ΔΕΛΤΑ/ΔΙΑΣ. Γονείς μαζί με τα παιδιά τους, ξήλωναν πλάκες πεζοδρομίου και αντιστέκονταν όπως μπορούσαν στον καταιγισμό δακρυγόνων.
Όποιος από αυτούς που πήγε Σύνταγμα έκανε το λάθος να ενημερωθεί από τα μεγάλα ΜΜΕ, θα νόμιζε ότι το πρωί ζούσε σε άλλη χώρα. Αξίζει να σημειωθεί πως το μεσημέρι και όλο το απόγευμα, ενώ στο κέντρο γίνονταν οι σφοδρότερες συγκρούσεις των τελευταίων χρόνων, σε σημείο ο Δεκέμβρης του 08 να μοιάζει παιδική χαρά, τα τηλεοπτικά κανάλια (με την εξαίρεση του Αλτερ για κάποιο διάστημα), έδειχναν επαναλήψεις και σήριαλ! Και όταν το βράδυ αναφέρθηκαν στα γεγονότα του μεσημεριού, αγνόησαν πλήρως το τι συνέβη στα πέριξ του Συντάγματος και επικεντρώθηκαν εκεί! Και φυσικά, για άλλη μια φορά θριάμβευσε το στερεότυπο των 300 μπαχαλάκηδων/κουκουλοφόρων/γνωστών-αγνώστων που δεν άφηναν τους ειρηνικούς (αυτό το τόνιζαν σε κάθε ευκαιρία) διαδηλωτές να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους!
Η αλήθεια, βέβαια, ήταν πολύ διαφορετική και άβολη। Οι λίγοι που είχαν αποφασίσει σε κάθε περίπτωση να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά, είχαν φύγει πριν τις 12, στο πρώτο κύμα δακρυγόνων που εξαπέλυσε η ΕΛ।ΑΣ. Όμως η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, είχε κατέβει για να διαμαρτυρηθεί με κάθε τρόπο για το μεσοπρόθεσμο. Στις τρεις το μεσημέρι, δεν υπήρχαν 300 «μπαχαλάκηδες» που εμπόδιζαν δεκάδες χιλιάδες ειρηνικούς διαδηλωτές, αλλά κάποιες δεκάδες χιλιάδες κόσμου που αντιστεκόταν στην τρόικα, το μεσοπρόθεσμο, την κυβέρνηση και τον εκπρόσωπό τους την ΕΛ.ΑΣ, με όποιο τρόπο μπορούσε καθένας. Ήμασταν όλοι «κουκουλοφόροι».
Πως όχι άλλωστε, όταν για να προστατευτείς φοράς έστω μια μάσκα χειρουργείου, από αυτές που πουλάν στα φαρμακεία με 0,1Ε, γυαλιά ηλίου και πιθανά ένα καπέλο… Και συγχρόνως προσπαθείς να διαφυλάξεις το στοιχειώδες δικαίωμά σου στη δημόσια διαμαρτυρία, απέναντι σε ένστολους δολοφόνους…
Υ.Γ.1 Η γελοιότητα των ΜΜΕ κορυφώθηκε με την φωτογραφία του
δακρυσμένου τσολιά, που αναπαράχθηκε μέχρι και σε εξώφυλλα εφημερίδων μεγάλης κυκλοφορίας! Έλα που όμως αυτή η φώτο τραβήχτηκε το 2007 στη
συγκέντρωση για τους εμπρησμούς! Αλλά μάλλον η δημοσιογραφική δεοντολογία αντικαθίσταται από την αρχή «μην αφήνεις την αλήθεια να σου καταστρέψει μια καλή ιστορία». Και μετά ορισμένοι από αυτούς αναρωτιούνται γιατί του αποκαλούν αλήτες-ρουφιάνους-δημοσιογράφους!
