του Χριστόφορου (mail: xri_pap στο yahoo τελεία gr)
Πάλι Παυλίδης? Ε, λοιπόν ναι αγαπητέ αναγνώστη, πάλι Παυλίδης! Η προηγούμενη συναυλία του στο Σταυρό του Νότου ήταν τόσο ωραία που και μόνο στην πιθανότητα να επαναληφθεί, συγκροτήθηκε ικανός αριθμός μελών της εθνικής παπαρολογίας για να την παρακολουθήσουν!
Δυστυχώς όλη η συναυλία ήταν μια απογοήτευση. Σε σχέση με την προηγούμενη, το team περιλάμβανε εκτός από τρεις κιθάρες, μπάσσο, τύμπανα, και τον Ορέστη, το παιδί που παίζει αρμόνιο και γενικά έλειπε στις προηγούμενες εμφανίσεις λόγω στρατού. Η προσθήκη αρμονίου διεύρυνε μεν το εύρος των κομματιών που μπορούσαν να ερμηνεύσουν, πχ το τροφή για τα θηρία ή το πάρε με μαζί σου χωρίς αρμόνιο απλά δεν υπάρχουν, αλλά εις βάρος όλων των υπολοίπων. Δεν είναι δυνατόν να έχεις τόσο ψηλά το αρμόνιο, ώστε η πρώτη κιθάρα απλά να ακούγεται, οι άλλες δυο να μην καταλαβαίνεις τι παίζουν και το μπάσσο να μην διακρίνεται.
Επίσης, η playlist ήταν επιεικώς απαράδεκτη. Συνεχείς εναλλαγές, από χαζοτράγουδα σε πιο μελωδικά κομμάτια, που τελικά κούραζαν. Ο κόσμος από ένα σημείο και μετά απλά παρακολουθούσε, ενώ και ο Παυλίδης δεν φαινόταν να χαίρεται τη συναυλία. Πιο πολύ διεκπεραιωτικά έπαιζε παρά με… την ψυχή του! Μάλιστα, δύο φορές μας ρώτησε αν περνάμε καλά καθώς δεν μας άκουγε καθόλου.
Στο τέλος της συναυλίας ο Παυλίδης φέρθηκε σαν δευτεροκλασσάτη βεντέτα, καθώς ενώ είχε προγραμματίσει να κάνει και δεύτερο ανκόρ, δεν βγήκε ποτέ. Έτσι, ενώ σε συνέντευξή του δήλωνε πως θα έπαιζε δυο καινούργια τραγούδια, τελικά ακούσαμε μόνο το ένα. Επιπλέον, δεν έπαιξε ποτέ δύο κομματάρες, το χαζοπούλι και τον κηπουρό.
Τέλος, στην αφίσσα της συναυλίας έγραφε πως τα εισιτήρια κοστίζουν 12 και 15Ε, όμως χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερη προπώληση ήδη από την τετάρτη είχαν εξαντληθεί τα δωδεκάρια. Δηλαδή παίζει ο (αλήτης) διοργανωτής να έβγαλε 50 τεμάχια των 12Ε και όλα τα υπόλοιπα στα 15! Και όλα αυτά τη στιγμή που σε όλες τις συναυλίες η χαμηλή τιμή ισχύει για την προπώληση και η ψηλή για το ταμείο την ημέρα της συναυλίας.
Γενικά, ήταν ένα υποτονικό live…
Υ.Γ. “πως λέει το τραγούδι We will rock you? Ακριβώς το αντίθετο!”
Υ.Γ.2 "Το μόνο που θα θελα κάποτε αν σε ξαναδώ,
είναι να πω ευχαριστώ, για το θαύμα που είδα,
και να δώσω για μια τελευταία φορά το ρυθμό,
στον τρελό σου χορό, στην λευκή καταιγίδα"
1 comment:
Δεν έχω το χώρο (ούτε τη διάθεση) να γράψω κείμενο αντίστοιχου μήκους με το πρωτότυπο post διαφωνώντας σχεδόν στο σύνολό του! Η αγανάκτησή μου όμως είναι τέτοια που με αναγκάζει για πρώτη φορά στη ζωή μου να postάρω σε blog ανά το web. Να θυμίσω, λοιπόν, στον Άρχοντα της Γκρίνιας (και όλων των μυστικών τεχνών της!) πως πήγαμε να δούμε και να ακούσουμε Παυλίδη και όχι Maiden (ξανά). Και ήταν τουλάχιστον απολαυστικό να ακούμε τον ίδιο καλλιτέχνη με εντελώς τροποποιημένο setlist μέσα σε ένα δίμηνο. Ο ήχος της μπάντας ήταν μία χαρά, σε αντίθεση με αυτόν του Fuzz που έκανε τα πάντα για να τον καταστρέψει!
Τό μόνο που δε μας ζητάς στο κείμενό σου είναι να απολογηθούμε κιόλας που το κοινό είναι ενήμερο για τις μουσικές που ο καλλιτέχνης παίζει και δεν τραγουδάει όλα τα τραγούδια "ακούω την αγάπη"! Αλλά αντίθετα βυθίζεται και συμπνέει με την εσωστρεφή νοσταλγική διάθεση των τραγουδιών του καλλιτέχνη (τις οποίες το αρμόνιο του Ορέστη απογειώνει! By the way: Free Orestis from Evros! Έχω πάει κι εγώ εκεί και ξέρω!)
Τα σέβη μου Master of Grouch!
Post a Comment