Φέτος, περασα σημαντικό μέρος των διακοπών του Ιουλίου στην όμορφη Σκόπελο! Η Σκόπελος είναι προσβάσιμη και από την πόλη μας, καθώς ο Αχιλλέας εκτελεί το δρομολόγιο Kύμη-Σκόπελο δύο φορές την εβδομάδα. Όμως ακόμα και στην Αθήνα να μένει κανείς, είναι οικονομικό έγκλημα να πάει από Άγιο Κωνσταντίνο. Ενδεικτικά, από Κύμη επιβάτης/ΙΧ κοστίζουν 20/50 ευρώ αντίστοιχα ενώ από άγιο Κωνσταντίνο 40/90. Δηλαδή σχεδόν τα διπλάσσια για τον ίδιο συνολικά χρόνο.
Όσον αφορά το νησί, τρία είναι τα στοιχεία που το κάνουν να ξεχωρίζει: το πευκοδάσος που σχεδόν πνίγει το νησί, ο σεβασμός στο τοπικό αρχιτεκτονικό χρώμα και ύφος και τέλος η προσβασιμότητα όλων των αξιόλογων παραλιών.
Για το πρώτο στοιχείο, οι παρακάτω φώτο μιλάνε από μόνες τους! Στο μεγαλύτερο μέρος του νησιού τα πεύκα σχεδόν φτάνουν στη θάλασσα.
Η Χώρα από το κατάστρωμα του Αχιλλέα:
Όσο για τις παραλίες, ξεχώρισα τις παρακάτω:
Στάφυλος: σχετικά μικρή παραλία με ωραία νερά, στα 10 λεπτά από τη χώρα. Δυστυχώς στο μεγαλύτερο κομμάτι της είναι οργανωμένη και γίνεται "της ομπρελοξαπλώστρας".
Βελανιό: ακριβώς δίπλα στο Στάφυλο, παρόμοια παραλία αλλά με πολύ λιγότερο κόσμο καθώς είναι προσβάσιμη μόνο από ένα μονοπάτι. Απαιτεί λίγο περπάτημα, αλλά αξίζει!
Λιμνονάρι: μεγάλη παραλία, με τα ωραιότερα νερά! Δεν έχει ομπρελοξαπλώστρες, παρά μόνο μία ταβέρνα/beach bar που δεν είναι ιδιαίτερα ενοχλητική. Τη συστήνω ανεπιφύλακτα!
Μηλιά: από τις πιο γνωστές παραλίες του νησιού. Ωραίο λευκό βότσαλο, ήσυχο κόσμο και μία καντίνα. Δυστυχώς η φώτο που έχω είναι από το ίντερνετ και μάλλον την αδικεί.
Χόβολος, Πάνορμος: οι πιο γνωστές και τουριστικές παραλίες του νησιού. Καλές σαν λύσεις ανάγκης, αλλά όχι για πρώτες επιλογές.
Γενικά η Σκόπελος είναι ένα από τα αγαπημένα μου νησιά και προτρέπεω όσους δεν έχουν πάει να την βάλουν στους υποψήφιους στόχους!
Υ.Γ. μόνο αρνητικό το από μέτριο έως κακό φαγητό που σερβίρουν οι ταβέρνες που επισκεφθήκαμε. Σχεδόν κάθε μέρα δοκιμάζαμε και μία διαφορετιοκή, χωρίς τελικά να μείνουμε ευχαριστημένοι σε κάποια.
Όσον αφορά το νησί, τρία είναι τα στοιχεία που το κάνουν να ξεχωρίζει: το πευκοδάσος που σχεδόν πνίγει το νησί, ο σεβασμός στο τοπικό αρχιτεκτονικό χρώμα και ύφος και τέλος η προσβασιμότητα όλων των αξιόλογων παραλιών.
Για το πρώτο στοιχείο, οι παρακάτω φώτο μιλάνε από μόνες τους! Στο μεγαλύτερο μέρος του νησιού τα πεύκα σχεδόν φτάνουν στη θάλασσα.
Η Χώρα από το κατάστρωμα του Αχιλλέα:
Όσο για τις παραλίες, ξεχώρισα τις παρακάτω:
Στάφυλος: σχετικά μικρή παραλία με ωραία νερά, στα 10 λεπτά από τη χώρα. Δυστυχώς στο μεγαλύτερο κομμάτι της είναι οργανωμένη και γίνεται "της ομπρελοξαπλώστρας".
Βελανιό: ακριβώς δίπλα στο Στάφυλο, παρόμοια παραλία αλλά με πολύ λιγότερο κόσμο καθώς είναι προσβάσιμη μόνο από ένα μονοπάτι. Απαιτεί λίγο περπάτημα, αλλά αξίζει!
Λιμνονάρι: μεγάλη παραλία, με τα ωραιότερα νερά! Δεν έχει ομπρελοξαπλώστρες, παρά μόνο μία ταβέρνα/beach bar που δεν είναι ιδιαίτερα ενοχλητική. Τη συστήνω ανεπιφύλακτα!
Μηλιά: από τις πιο γνωστές παραλίες του νησιού. Ωραίο λευκό βότσαλο, ήσυχο κόσμο και μία καντίνα. Δυστυχώς η φώτο που έχω είναι από το ίντερνετ και μάλλον την αδικεί.
Χόβολος, Πάνορμος: οι πιο γνωστές και τουριστικές παραλίες του νησιού. Καλές σαν λύσεις ανάγκης, αλλά όχι για πρώτες επιλογές.
Γενικά η Σκόπελος είναι ένα από τα αγαπημένα μου νησιά και προτρέπεω όσους δεν έχουν πάει να την βάλουν στους υποψήφιους στόχους!
Υ.Γ. μόνο αρνητικό το από μέτριο έως κακό φαγητό που σερβίρουν οι ταβέρνες που επισκεφθήκαμε. Σχεδόν κάθε μέρα δοκιμάζαμε και μία διαφορετιοκή, χωρίς τελικά να μείνουμε ευχαριστημένοι σε κάποια.
