Απολογισμός εκλογών

Τα αποτελέσματα των εκλογών μπορείτε να τα δείτε εδώ και επίσης το ποιοι σύμβουλοι εκλέγονται εδώ. Κάποια πρώτα συμπεράσματα είναι τα παρακάτω:

-πρώτος σε σταυρούς στα πράσινα ψηφοδέλτια της Κύμης είναι ο (καλών προθέσεων αλλά μηδενικής πολιτικής ταυτότητας) Μπελιάς με δεύτερο τον (εγωπαθή και πολιτικά δίγλωσσο) Βελισσαρίου, άσχετα που τελικά δεν εκλέγονται. Από αυτό και μόνο καταλαβαίνει κανείς την ποιότητα της αντιπολίτευσης που θα έχει ο Θωμάς! Απέναντί του θα βρει πάλι ένα σκορποχώρι, όπου οι μισοί δεν θα μιλάνε με τους άλλους μισούς, δεν θα υπάρχει καμία σοβαρή αντιπρόταση και οι θέσεις τους θα εξαντληθούν στον κιτρινισμό και τις προσωπικές επιθέσεις. Και φυσικά με τέτοια αντιπολίτευση θα μπορεί να κάνει ότι γουστάρει, να τους ξεφτιλίζει σε κάθε ευκαιρία και το χειρότερο είναι ότι δεν θα το παίρνουν καν χαμπάρι! Το έργο το χουμε ξαναδεί ήδη από την προηγούμενη τετραετία… Γενικά, αν τα επόμενα τέσσερα χρόνια δεν βάλει κανένα φοβερό αυτογκόλ ο Θωμάς, καλά θα κάνει να προετοιμάζεται και για δήμαρχος 2014-2019.

-ειλικρινά, αναρωτιέμαι ποιοι μπορεί να ψήφισαν τα δυο πράσινα ψηφοδέλτια! Και μόνο το γεγονός ότι κατεβαίνουν δυο ψηφοδέλτια από μια παράταξη, ανταλλάσοντας χαρακτηρισμούς και συμμετέχοντας σε ένα βρώμικο πόλεμο, αρκεί για να καταδείξει και στον πλέον αδαή ότι δεν ενδιαφέρονται για το καλό της περιοχής (όπως και αν το ορίζουν αυτό), αλλά μόνο για τις καρέκλες! Αυτό προφανώς δεν σημαίνει ότι στις άλλες παρατάξεις δεν καιγόντουσαν για τις καρέκλες ή ότι δεν υπήρχαν ενδοπαραταξιακά μαχαιρώματα, αλλά δεν βγήκαν ποτέ να το κάνουν πρώτο θέμα. Ειδικά στην Κύμη, που έχουμε ιστορία στη διάσπαση των πρασίνων, με φράξιες Θεοδώρου, Τσικλιδήδες και εσχάτως επίσημο και βαθύ πασοκ, φαίνεται απόλυτα λογικό οι ενδοπασοκικές αναμετρήσεις να γίνονται σε γηπεδικό κλίμα… Δυστυχώς για τους πασόκους καταφέραμε να εξαγάγουμε τη διάσπαση στο σύνολο του δήμου!

-«λατρεύω» τις πολιτικές αναλύσεις της τηλεόρασης τις εκλογικές βραδιές! Σε αυτές πρωταγωνιστούν αφόρητα κλισέ, όπως «τα μηνύματα της κάλπης», άπειροι κερδισμένοι και συμπεράσματα επιπέδου καφενείου του 70. Φέτος την τιμητική της είχε η ερμηνεία της αποχής. Σε όλα τα πάνελ διαπληκτίζονταν ώστε να βρουν τις αιτίες που ο «λαός» γύρισε την πλάτη στους «πολιτικούς». Εκτός του ότι αναλύσεις που κάνουν το διαχωρισμό σε καλό «λαό» και κακούς «πολιτικούς» είναι επιπέδου νηπιαγωγείου, το πρόβλημα ήταν πως όλοι προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν την αποχή κάποιων εκατομμυρίων ψηφοφόρων υποθέτοντας ότι το σύνολό τους χαρακτηρίζεται από ενιαία συμπεριφορά! Προφανώς κάτι τέτοιο είναι εξόφθαλμα λανθασμένο, καθώς ποικίλλουν οι λόγοι για τους οποίους πολύς κόσμος δεν πήγε στην κάλπη.

Κάποιοι, κυρίως σε δήμους με λίγες επιλογές, συνειδητά δεν πήγαν γιατί κανένα ψηφοδέλτιο δεν τους εξέφραζε. Άλλοι, σε μεγάλους δήμους, νόμιζαν ότι κανείς δεν πληρούσε τα κριτήριά τους. Κάποιοι τρίτοι, είναι ενάντια σε κάθε μορφή αντιπροσώπευσης, οπότε για αυτούς η εκλογική διαδικασία είναι χαμένος χρόνος. Πολλοί, είχαν συνηθίσει να ψηφίζουν αυτούς που θα τους βόλευαν σε κάποια υπηρεσία ή έστω σαν συμβασιούχους, αλλά τώρα που λόγω κρίσης αυτά περιορίστηκαν σε μεγάλο βαθμό, προτίμησαν να κάτσουν σπίτι. Άλλοι, δεν ψήφισαν από μόδα, καθώς τελευταία είναι πολύ τρέντυ η τάχα μου απολιτίκ στάση του «όλοι είναι ίδιοι-βαριέμαι τους πολιτικούς» κλπ. Οι παραπάνω λόγοι δεν εξαντλούν το σύνολο των λόγων της αποχής, αλλά δείχνουν πως τελικά δεν υπήρχε ένα ενιαίο «μήνυμα», ούτε μια μοναδική ερμηνεία της αποχής.