25η Μαρτίου στην Κύμη

Αντιγράφω από το Σερβιτόρο το πρόγραμμα εκδηλώσεων για την 25η Μαρτίου: «[…]Στις 11 π.μ., θα συγκεντρωθούν οι μαθητές στον ανδριάντα του Ιωάννη Βελισσαρίου, με την παρουσία δημάρχου, δημοτικών συμβούλων και άλλων τοπικών αρχών. Θα ακουστεί ο Εθνικός Ύμνος από μαθητές γυμνασίου υπό τη διεύθυνση του Καθηγητή Μουσικής κ. Θεοδώρου Παναγιώτη. Στις 7.30 μ.μ. θα γίνει λαμπαδηδρομία από μαθητές γυμνασίου και λυκείου Κύμης, στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, με υπεύθυνο τον κ. Χριστόπουλο Βασίλειο, αντιδήμαρχο. […]»

Και αναρωτιέμαι, αυτοί που σχεδίασαν το «πρόγραμμα» για πόσο βλαχοθόδωρους μας περνάνε; Επιτέλους, ο ανδριάντας του Ιωάννη Βελισσαρίου δεν είναι δια πάσα εθνική εορτή. Οι αξιομνημόνευτες πράξεις του εντάσσονται ιστορικά στους Βαλκανικούς πολέμους. Το να γίνονται εκεί μέρος των εκδηλώσεων για την 25η Μαρτίου ή την 28η Οκτωβρίου δείχνει ένα αρρωστημένο τοπικισμό. Και λογικά να το δει κανείς, είναι γελοίο να τιμούμε πχ τον Κολοκοτρώνη στον ανδριάντα κάποιου που πολέμησε σε έναν άλλο πόλεμο απέναντι σε άλλους «εχθρούς». Πόσο μάλλον όταν στα τέλη Μαίου λαμβάνει χώρα ο ίδιος ακριβώς εορτασμός, αυτή τη φορά για τον Βελισσαρίου.

Επίσης, η λαμπαδηδρομία που γίνεται τις παραμονές των εθνικών εορτών είναι μία ανιστόρητη μπαρούφα. Επειδή μπορεί να μην το γνωρίζουν οι «αρμόδιοι», το έθιμο της λαμπαδηρομίας πρωτοεμφανίστηκε στους Ολυμπιακούς του 1936 στο Βερολίνο και ήταν μία ιδέα του στενού συνεργάτη του Γκέμπελς, Κάρλ Ντίμ, προκειμένου να προπαγανδιστούν οι ιδέες του τρίτου Ράιχ. Βέβαια, επειδή απεδείχθη ότι το συγκεκριμένο θέαμα πουλάει, έγινε θεσμός για κάθε ολυμπιάδα. Στην πορεία, ορισμένοι δήμαρχοι βρήκαν πολύ έξυπνο να συνδέσουν τη λαμπαδηδρομία με τις εθνικές εορτές, με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να παρακολουθούμε αυτό το κιτς θέαμα.

Θα ήθελα να έβλεπα τι θα έγραφε ο Μακρυγιάννης ή ο Καραισκάκης αν γνώριζαν ότι τιμούμε τη μνήμη τους και ευρύτερα την επανάσταση του 21 στον ανδριάντα ενός αγωνιστή των Βαλκανικών πολέμων και με ένα έθιμο απότοκο της προπαγάνδας της ναζιστικής Γερμανίας...