Ο Δήμαρχος και το θέατρο

του Χριστόφορου (mail: xri_pap στο yahoo τελεία gr)


Θέλω να σου εξομολογηθώ κάτι πολυαγαπημένε αναγνώστη: αυτό το καλοκαίρι έφτασα στα όρια της κατάθλιψης γιατί η αγαπημένη μου θεατρική σκηνή υπό τον τίτλο δουσού σχεδόν βάρεσε διάλυση. Οι μικρές πράσινες θεότητες απουσιάζουν αδικαιολογήτως στερώντας μας γερές δόσεις χαράς και γέλιου. Μόνο ο λατρεμένος μας Δήμαρχος, που ο θεός να του δώσει βουλευτική θητεία και ας ξεραθούν οι καμέλιες της θείας Βιργινίας, μας σκέφτεται δίνοντας σε κάθε παράσταση τον καλύτερο του εαυτό, αλλά τι τα θες dear ένας κούκ(λ)ος δεν φέρνει την άνοιξη. Ευτυχώς όμως, συνειδητοποιώντας το ύψιστο καθήκον του και τις ευθύνες του έναντι των συμπολιτών του ψάχνει απεγνωσμένα για νέα πρόσωπα που θα συμμετάσχουν από το Σεπτέμβριο στην θεατρική μας σκηνή.

Και ναι, οι πρώτες προσπάθιες του στέφθηκαν με επιτυχία! Μόλις χθες το βράδυ στην εκδήλώση της χωροδίας της Κύμης εμφανίσθηκε το απόλυτο φαβορί για τη θέση του κλακαδόρου! Ένας ευηδής κύριος εξεμάνη όταν στις αφιερώσεις προηγήθηκε κάποιος κοινός θνητός της Δημαρχάρας μας. Μάλιστα ήταν τόσο επιτυχημένη η παρέμβαση του που ο μελλοντικός εργοδότης του και μέγας θεατράρχης μετά βίας προσπαθούσε να κρύψει τα συναισθήματα του: το πρόσωπό του είχε αποκτησει ένα όμορφο κοκκινομελιτζανί χρώμα ενώ οι κινήσεις του πρόδιδαν έντονη χαρά και συγκίνησή.

Βέβαια η θεία Ιουλία και άλλες δυο-τρεις κουσσέλες της πλατείας σχολίαζαν «τόσο καιρό καλλιεργούσε την προσωπολατρεία, ας την λουστεί τώρα», αλλά δικαιολογούνται γιατί η καρδιά τους χτυπάει μόνο για τον κύριο καθηγητή. Πλέον, προσεύχομαστε ολημερίς και οληνυχτίς με τον θείο Κορνήλιο ώστε να βρεθούν και άλλοι εθελοντές και έτσι ο δημοτικός μας θίασος να ξαναβρεί την παλιά του αίγλη.